آهنگ رسام سهرابی و ناجی به نام تدریجی
متن آهنگ تدریجی از ناجی
قول رشد دادم به خودم دیدم خالیه پشت دادم به خودم
چقد فحش دادم به خودم
دیگه ندارم حرارت الان موندیم فقط من و یه کبد بد عادت
یه مرگ تدریجی که نداره علامت
نی روانم سلامت به پایان فکر میکنم تو اوقات فراغت
زندگیمو انگار تو اتاق فرارم باید خودمو از توی این حصار در ارم
میخوام پاشم همین الانم ولی من دیگه نفس ندارم
اگه بریدم خیالی نی بخند شکستم واقعیه خیالی نی اگه نبودم خیالی نی
چرا هیچکدوم این کابوسا خیالی نی دیگه شکستم کامل
اگه نهنگ بودم امشب میرفتم ساحل با تویی که نیس اصلا یادت
پشیمونی کرده هامه که پشت دستم داغه
نبودنت کدرم میکرد این دفعه از اون دفعه هاست که برم،میرم
چنگ به دلم میزد اون نقطهی پایانی که یکم دیگهس
چه بی رمق مرد اون امیدی که بازتابش میزد از تو
رو خودم میزنم پتک من که رفتم از خودم الانم میرم از تو
از پشت میله های شب اینجا همه نورا مجبورن سایه شن
تو آخرین نفسای شمعی که گفتم تا آخرین باد پرستارشم
اینجا به مردن تو فرسایشم این زخمو واسه همیشه دوخت
وقتی صورتم رفت رو جسد شمعی که سوخت
گلومو چسبیده بودن بوسه هایی که پشت لبا گندیده بود
فک نکن نبودی به شعر راضی شدم تو خیالم صبحا رو به تو چشم وا میکنم
دوریتو انشا میکنم داغمو رو شیشهی سرد این عشق ،ها میکنم
به شاعرانگیت قسم محکومی تو دلم به جاودانگی
میسوزونی مثه آفتاب تیر
هیچی قد این دیوونگی عاقلانه نیست
نبودنت کدرم میکرد
این دفعه از اون دفعه هاست که برم،میرم
چنگ به دلم میزد اون نقطهی پایانی که یکم دیگهس
چه بی رمق مرد اون امیدی که بازتابش میزد از تو
رو خودم میزنم پتک
من که رفتم از خودم الانم میرم از تو
ارسال دیدگاه